Zoals de titel al doet vermoeden helaas een minder positief bericht dan vorige maand. Na mijn vorige berichtje is het snel minder gegaan. Ik kreeg weer klachten op dezelfde plek in mijn lies, niet hevig, maar wel genoeg om te twijfelen over het beste beleid. Ik heb het een week aangezien, maar toen de klachten niet verdwenen heb ik weer een rustperiode ingelast. Dit was begin september. Na een week absolute rust probeerde ik weer een kwartiertje te rennen wat resulteerde in 2 dagen mank wandelen. Geen succes dus. Vervolgens heb ik eigenlijk tot vandaag niet meer gelopen. De grote vraag is natuurlijk hoe dit zo heeft kunnen ontstaan. Ik zelf heb daar wel een idee over. Ik heb niet het gevoel dat ik te snel heb opgebouwd of gekke trainingen gedaan heb waar ik nog niet aan toe was. Ik weet wel dat ik de afgelopen maanden (en eigenlijk al 1,5 jaar) zowel privé als in werksfeer veel op mijn bordje gehad heb. Volop in de kliniek werken als assistent kindergeneeskunde en daarnaast in je vrije tijd een promotie onderzoek voorbereiden en opstarten is achteraf teveel gebleken. Het lijkt waarschijnlijk dat deze zware belasting mijn herstel in de weg heeft gestaan en mijn lichaam een grens heeft aangegeven van mijn belastbaarheid. Het is goed te weten waar je grenzen liggen.

Op dit moment heb ik mijn werkzaamheden op de afdeling als assistent kindergeneeskunde afgerond en ben ik fulltime aan het werk als arts-onderzoeker waar ik ook erg veel plezier uit ga halen. Dat geeft rust in mijn hoofd. Onder begeleiding van de fysiotherapeut en ook psychosomatische ondersteuning hoop ik snel weer op te kunnen bouwen om er in 2013 weer te staan!

Het werd wel weer eens tijd voor een update dacht ik zo:)

Tijdens onze vakantie in Noorwegen (die in één woord adembenemend was, echt een aanrader!) ben ik hééél rustig weer begonnen met opbouwen. DIt begon met 6x1min en eindigde 3 weken later met 5-10-5minuten met na elke training een rustdag. Kilometers vreten kwam er dus nog niet aan te pas. Dat was niet erg, ik liep weer en dat was het belangrijkste. Omdat we op vakantie ook veel lange wandelingen maakten had ik wel wisselend klachten, maar ik wilde me niet alle mooie Scandinavische avonturen laten ontnemen. Je komt daar per slot van rekening niet iedere dag.

Na thuiskomst werd het schema rustig uitgebreid waarbij ik op dit moment (acht weken na herstarten van de trainingen) op 75km/week ben aanbeland. De eerste 2 baantrainingen zitten er ook op en daarbij merkte ik al een ongekende vooruitgang. Op de weg doe ik ook regelmatig stukjes duurloop 3 tempo dat erg goed gaat. Ik merk dat het elke keer gemakkelijker gaat. Natuurlijk haalt dit het nog niet met de trainingsomvang die ik maakte voor de marathon, maar ik ben opgelucht met elke kilometer die ik pijnvrij loop en geniet daarvan.

Uiteraard ben ik ook niet bezig met de marathonvoorbereiding. Dit vind ik erg jammer en ik had het graag anders gezien. Echter half voorbereid een marathon lopen is erg onverstandig, ik zou voor een scherpe tijd willen gaan en daarnaast absoluut niet het risico willen lopen dat ik opnieuw geblesseerd raak. Mijn lichaam moet eerst goed wennen aan de veranderde loopstijl. 2013 wordt mijn marathonjaar!

Daarnaast heb ik een nieuwe sponsor in de vorm van Sportcentrum Go4it in Enschede waar ik erg blij mee ben. Een vaste uitvalsbasis voor alternatieve training in geval van blessure of slecht weer in de winter is erg prettig.

Inmiddels zijn we ruim een maand verder sinds mijn vorige bericht. In de tussentijd is er ontzettend veel gebeurd, maar ben ik helaas nog niet "back in the running". Ik zal bij het begin beginnen:

Na mijn bezoek aan Peter Vergouwen was het beleid duidelijk: 3wk rust, oefeningen, massage en alternatieve training. Zo gezegd zo gedaan en ik merkte gedurende de weken dat mijn kracht beter werd en de klachten minder. Na 3 weken kon ik niet wachten om de hardloopschoenen aan te trekken al was het maar voor 10x1min. Dit verliep prima, al merkte ik wel na het lopen een stijve rechterlies op. De volgende dag stond 10x2min op het programma, hier kreeg ik echter bij de 7e "interval" hevige stekende pijn in mijn rechterlies (voor insiders: vorig jaar was het mijn linkerlies en zat de blessure meer aan de voorkant dan aan de binnenkant). Ik schrok hier wel van, want de pijn was hevig. Ik heb de lies gerekt en nog geprobeerd door te lopen wat resulteerde in een avond krom van de pijn op de bank en de noodzaak tot 2 ibuprofennen om in slaap te vallen.

De dag erna was de pijn wonder boven wonder wel nagenoeg verdwenen. Na enkele rustdagen heb ik opnieuw geprobeerd op te bouwen, maar dit resulteerde in precies hetzelfde probleem. Terug naar de fysio die er niks bijzonders aan kon ontdekken. Een echo sloot een liesbreuk uit en een MRI werd verricht voor eventuele spier/botschade. Ondertussen hield ik opnieuw 2 weken hardlooprust met alternatieve training. Op de MRI werd door de radioloog hier in het ziekenhuis niet veel bijzonders gezien. Oftewel: daar kwam ik ook niet verder mee, want de pijn was er toch wel degelijk.

Na 2 weken rust besloot ik het opnieuw te proberen: 8x1min. Tijdens het lopen ging het wel, maar na het lopen had ik de rest van de dag pijn met wandelen. Opnieuw een periode van hardlooprust; fietsen, zwemmen en crosstrainen gingen wel pijnvrij. Ik ben opnieuw door mijn fysio gezien die er niet veel van begreep en mij verwees naar een podoloog. Aldaar ging er wel een wereld voor me open: als ik hardloop knikt mijn rechterbeen tpv de knie naar binnen waardoor er druk op die knie komt te staan. Daarnaast is dit een beweging die vanuit de heup wordt ingezet, wat betekent dat de heup allemaal werk doet dat overbodig is waardoor deze overbelast raakt. Ik kreeg zooltjes die dit in de toekomst zouden moeten voorkomen.

Twee dagen later was ik opnieuw bij mijn fysio, nog steeds met pijn tijdens wandelen (de laatste hardlooptraining was inmiddels 7 dagen geleden). Mijn fysio heeft toen min of meer uit onmacht mijn lies toch middels dwarse frictie losgemaakt (de kenners zullen weten waarom ik op de onderzoeksbank wit wegtrok tijdens deze behandeling). Vanaf die dag ging het beter. Ik kreeg een kuur diclofenac om de ergste ontsteking te remmen. Meest waarschijnlijk is er sprake van een trigger point in mijn lies (een soort zenuwknoopje) die nu losgemaakt is. Ik had geen pijn meer met wandelen.

In totaal heb ik weer 2 weken hardlooprust gehouden en ben ik gisteren weer begonnen met 6x1min hardopen met mijn nieuwe zooltjes en dit ging zowaar goed, ook de rest van de dag! Gisteren ben ik ook opnieuw bij Peter Vergouwen op Papendal geweest die eigenlijk erg tevreden was. De pijnlijke punten die 6 weken geleden een probleem vormden waren nagenoeg verdwenen, mijn kracht was hersteld en nu symmetrisch, mijn coördinatie was beter en mijn lies was nu soepel. Peter heeft mijn nog nieuwe oefeningen gegeven om mijn lies sterker te maken (eigenlijk mijn beide liezen) en een opbouwschema voor de komende weken. Laten we hopen dat ik nu dit schema kan blijven volgen. Ik heb er in ieder geval meer vertrouwen in dan 4 weken geleden. 

De najaarsmarathon gaat naar alle waarschijnlijkheid niet meer lukken. Daarvoor heeft dit te lang geduurd. Ik wil niet half voorbereid aan de start staan en daardoor het risico lopen op opnieuw een overbelasting. Op de marathon moet je top zijn.

Eerst gaan we zondag lekker 3 weken op vakantie naar Noorwegen. Ik hoop aldaar weer wat trainingskilometers te kunnen maken en als ik terugben langzaam weer naar mijn oude niveau terug te kunnen werken. 

Een tijdje is het stil geweest op mijn site. Dat had helaas een minder prettige reden: ik ben geblesseerd. In eerste instantie ging het herstel prima na de marathon, wel veel spierpijn, maar die verdween al vlot als sneeuw voor de zon. De trainingen verliepen, zeker naar omstandigheden, soepel.

Echter 11 dagen na de marathon kwam er een pijntje in mijn rechterknie opzetten, in eerste instantie voelde dat onschuldig, maar de dagen erna bleek dat het een blijvend probleem was. De pijn werd heviger en ik moest noodgedwongen mijn trainingen afbreken. Bezoekjes aan de fysio leverden weinig op: er was niks mis in mijn knie, dus het leek een spierprobleem. Echter bij onderzoek was het niet duidelijk waar de pijn vandaan kwam. Na meermalen de trainingen te hebben opgepakt na een aantal dagen rust met hetzelfde resultaat (ik kon in 1 training opgeteld 35min pijnvrij lopen, waarna de pijn begon), heb ik een afspraak gemaakt bij topsportarts Peter Vergouwen. Daar ben ik afgelopen week geweest en die heeft de vinger op de zere plek gelegd: de strekspieren rondom mijn rechterknie zijn overbelast door een asymmetrie in mijn bovenbeen: mijn buitenbeenspieren en bilspieren aan die kant zijn niet sterk genoeg, waardoor mijn binnenbeenspieren veel te veel werk doen en dus continu onder spanning staan. Daardoor kan een been helemaal uit zijn evenwicht raken. Waarschijnlijk bestaat dit al veel langer, misschien al wel mijn hele loopleven, maar heb ik het tot dit jaar kunnen compenseren. De marathon echter was waarschijnlijk op dit moment teveel van het goede voor mijn rechterbeen. Ik moet nu 3 weken hardlooprust houden (daarvan zit er reeds 1 op), alternatieve training, koelen, massages en oefeningen. Peter was ervan overtuigd dat als ik nu niet tegen dit probleem was aangelopen, dit later een keer was gebeurd. In die zin voelt het dus als een grote investering in de toekomst en is het maar goed dat ik er nu achter ben gekomen. Ik stort mij dus vol overgave op baantjes trekken, aquajogging, krachtoefeningen, cross training en steppen.....Pffff wat is binnen sporten toch saai!