07-02-2015

 

Spannend, morgen mijn eerste echte wedstrijd sinds de Enschede marathon in april 2014: ik zal starten op het NK 10km in Schoorl.

In de afgelopen maanden is er zoveel gebeurd, mijn leven is op praktisch alle fronten geheel veranderd: werk, woonplaats en relatie.

Sinds 1-10 ben ik in opleiding tot kinderarts in Leiden. Daarvoor ben ik ook verhuisd naar Leiden, want deze afstand valt vanuit het oosten niet dagelijks te bereizen. Ik heb het heel erg naar mijn zin, dit is waar ik van droomde, en het beantwoordt tot nu toe volledig aan mijn verwachtingen. Ik train sinds oktober op woensdag op de baan mee in Leiden met de groep van Bram Wassenaar en ook dat bevalt prima. Het is erg gezellig en ik ben blij dat ik door Bram zo welkom opgevangen ben. Het (veelvuldig) trainen is echter niet altijd gemakkelijk, gezien mijn werkbelasting van 50-70uur/week exclusief het werk dat thuis nog verricht moet worden voor toetsen/presentaties/onderwijs etc.

Daarnaast gaat er veel energie zitten in het plannen en op en neer reizen naar mijn vriend in Almelo wat in de spits toch snel 3 uur kost. Als ik een dag vrij ben reis ik terug naar het oosten. Dit is flink investeren, maar geeft mij zoveel geluk terug! Ik ben de afgelopen maanden tot het besef gekomen dat mijn relatie en mijn opleiding voor mij het belangrijkst zijn in mijn leven en daardoor valt er weleens een geplande training weg. Ik train desondanks 4-5 keer per week en met name de essentiële trainingen vallen niet tegen.

Ik ben benieuwd wat ik morgen kan gezien deze geheel nieuwe invulling van mijn leven ten opzichte van de afgelopen jaren. Ik heb er in ieder geval weer zin in!

groet uit schoorl

 

08-02-2015

Dat zit er weer op! Heerlijk om terug te zijn. Het warme onthaal door de vele mede atleten die mij toch wel gemist hadden op de afgelopen wedstrijden en de begeleiding door manager Charles en zijn vrouw Angelique waren op zich al genoeg geweest om af te reizen richting Schoorl vandaag:)

De wedstrijd zelf ging redelijk. Er werd hard gestart, zoals altijd, en ik had me voorgenomen om extra goed aan te voelen wat ik qua tempo aankon. Echter, ik opende mee in 3:23 over de eerste kilometer, en bevond me in het tweede deel van de kopgroep die op dat moment nog redelijk één geheel was. Het verbaasde me hoe makkelijk dat ging. Sinds vorig jaar is het parcours omgedraaid, waardoor je na 2,5km een forse klim loopt van een krappe kilometer, in tegenstelling tot voorheen waarbij je na 7km een krappe kilometer mocht dalen. Dit betaalt zich natuurlijk ook ergens terug, maar vandaag werd mijn gevoel van vorig jaar bevestigd: ik hou toch liever van fors dalen op het einde dan van klimmen in het begin. Daar liep ik dus gedoseerd omhoog en ik behield mijn positie in het veld waar ik eigenlijk vanaf het begin van de race al liep. Ik was continu in strijd met drie andere dames en dat maakte het een uitdaging. Tussentijd op de 5km was 18:00 inclusief die lange klim dus. Dit ging best goed!

Ik had één ding met mezelf afgesproken: niks over een klassering, niks over een tijd, maar ik mocht niet opgeven. Ik was back in the race, en wetende dat ik geen beste tijd zou kunnen lopen op dit moment, mocht ik niet de kop laten hangen op het moment dat het zwaar zou worden. En dat is gelukt. Het gedeelte door de duinen hadden we wind tegen en toen ik even het gevoel had dat het tempo inzakte, nam ik direct de kop over en koos voor de aanval. Misschien niet geheel verstandig, maar wel goed voor het gevoel. Na 7km keerden we terug richting het dorp en werd het echt bikkelen over de glooiende klinkerweg. Ik bleef de strijd aangaan, en ondanks mijn laatste kilometer in 3:33 moest ik 2 van de 3 meiden toch 2 seconden voor me laten. Mijn tijd 36:34. Geen toptijd. Maar misschien wel in het licht van de comeback met mijn huidige levensinvulling. Ik heb wel oprecht het gevoel dat ik van hieruit weer kan gaan groeien en het geeft energie om doelen te stellen.

Reina is moe Schoorl 2015

Even uithangen na de finish:)

 

De terugweg met de pendelbus leverde nog een aangename afsluiting op van deze leuke dag. We werden gereden door een heuze Ramona met een daverend westers accent (ik ben nog niet genoeg ingeburgerd in het westen om er een concretere stempel op te drukken) die iedereen er op een hele leuke manier van liet meegenieten dat zij plezier in haar werk had.

Toen ik de halte had gemist doordat mij niet geheel duidelijk was waar de bus zou stoppen, heeft ze me prive na de laatste halte even teruggebracht naar de parkeerplaats waar mijn auto stond. Het feit dat ze nog slechts 1 passagier aan boord had was voor haar schijnbaar het startsein om haar toch al continue sketches en anekdotes nog iets te intensiveren tot een snelheid waarmee ze, als hier een NK voor bestond, geheid de eerste plek zou behalen: "Dus ik zal je vertellen meid, ook mèn baan heb nadeluh hoor, mot je die bus wassen, krijg je kouwe jatten. Maar ik heb een dealtje met een collega: ik doen sèn binnenkant, hè doen mèn buitenkant...ja van de bus he! Ach, lachen toch, 't maakt mèn ook geen flaus aus. T is ja ook een vrijgezel he, ik was z'n stropdassies wel es, iemand mot het doen." Etc....etc....etc....Wat bestaan er toch grappige mensen:)

 

groet uit school 2015 met lucy klein

Met Lucy uit Kenya, Mizuno representatives!

Foto's van de race volgen

 

 

 

 

 

Plaats reactie

Beveiligingscode
Vernieuwen