Supergaaf, winst op de Enschede Marathon vandaag!
Het doel was een mooie tijd en het droomdoel de EK limiet (2:38:00). De afgelopen weken zijn super verlopen, ik had geen last meer van mijn kuit/achillespees en voelde me heel fit. De enige spelbreker voor een toptijd kon het weer zijn...Het weer en Reina op de marathon; tot nu toe geen gelukkig combinatie. Maarja, je hebt het niet in de hand dus je hebt het er mee te doen. Er was een enkele bui voorspeld, maar de temperatuur was prima en er stond niet veel wind.
Groepsfoto bij huis met hazen, fietsers en mede-atleet Casper
Doordat ik 400meter van start/finish woon kon ik me lekker thuis voorbereiden en in mn eigen bed slapen. Ik had er ontzettend veel zin in en had vertrouwen in de goede afloop.
Hazen Johan en Marc Stipt half 11 vertrokken we vanaf de boulevard in Enschede
Mijn twee hazen Johan en Marc pakten een lekker vlot tempo op, en een aantal mannen sloten meteen aan in onze groep. De route voerde eerst door het centrum waar al een grote groep supporters zich had verzameld. Wel echt leuk om zo door je eigen stad te vliegen. Daarna via de singel naar het dorp Lonneker waar ook de hele dorpskern was uitgelopen. We liepen erg soepel in een mooie groep en het tempo lag een fractie onder het beoogde tempo 3:44/km.
(Insiders zullen zien dat Rik erg blij was voor de tweede keer in 1 week een marathon te mogen rennen...)
Vanaf 10km ongeveer begon het te regenen: niks aan de hand dacht ik, want dit was voorspeld. Echter na een paar kilometer begon het me te dagen dat het wel erg hard regende en dat de temperatuur ook flink gezakt was.
Mooi screenshot van RTV Oost waar goed te zien is dat Enschede verborgen is in een bui...
Ik kreeg het koud en vanaf 18km kreeg ik het vrij plotseling mentaal en fysiek lastig. Ik had het erg koud, was aan het trillen, mijn benen zaten verkleumd op slot en ik had moeite met coördinatie (mijn elleboog en knie kwamen allebei vrij hardhandig een geparkeerde auto tegen). Op dat moment schoot even uitstappen door mijn hoofd: als je nog niet eens op de helft bent en je al zo slecht voelt....ik had echt geen idee hoe ik ooit nog ruim een halve marathon moest volbrengen. Toch hielden alle mensen die hun best voor mij deden (hazen Johan en Marc, fietsende supporting mam en Lies, Anne en Anne en Michael) en alle mensen van wie ik wist dat ze langs het parcours op mij wachtten of via RTV Oost mijn race volgden mij op de been. In het centrum kreeg ik weer energie van het publiek en ondanks het slechte weer kon ik mij redelijk herpakken.
Delen met 3:45/km, delen tot 3:52/km, het was nog steeds niet slecht: de limiet had ik uit mijn hoofd gezet, maar een goede tijd zat er nog steeds in. Marc en Johan hebben geweldig werk verricht tot 28 en 35km en waren mentaal van grote waarde.
Rond het 34 km punt.
Het tweede rondje was het meeste publiek helaas, maar begrijpelijk naar binnen gevlucht: het regende nog steeds en het was koud. Ik probeerde het tempo hoog te houden en toen Johan mij bij 35km verliet was daar Jay Sauer, die het grootste gedeelte van de race bij ons in de groep had gelopen en eventjes in een groepje vlak voor ons. Zonder dat dit van tevoren was gepland nam hij het haaswerk over en heeft hij me door de laatste kilometers gesleept waarvoor veel dank. Van 37 tot 41 liep het parcours vals plat omhoog, maar het voelde alsof ik een berg moest beklimmen. Ik had het echt loeizwaar. Ik had ondertussen slechts vaag benul van de eindtijd, ik dacht 2:42 hoog. De laatste kilometer ging wat omlaag en daardoor kon ik er toch nog een mooie laatste kilometer uitpersen.
Uiteindelijk besefte ik pas heel laat dat ik ook door het lint mocht finishen en dat was wel echt een geweldig gevoel. Daardoor had ik de tijd niet meteen in de gaten (zoals ook te horen in de eerste interviews na de finish), maar het bleek 2:42:06; 2min40 sneller dan afgelopen najaar in Eindhoven.
Opluchting na de finish!
Daar ben ik uiteraard heel erg tevreden mee, met deze omstandigheden zat er simpelweg niet meer in. Thijs noemde mij al gekscherend Rainy Reina:) De EK limiet was alleen een mogelijkheid als alles mee zou zitten. Drie keer bleek dus helaas geen scheepsrecht, maar ik blijf gewoon hopen op een volgende marathon met wel mooi weer. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds niet echt heb kunnen laten zien wat ik qua tijd kan lopen op de marathon, maar wel wat ik waard ben op de marathon!
Prijsuitreiking met Ingrid en Esmé
Interviews:
Interview RTV Oost direct na de finish