Laten we bij het begin beginnen.

2 december 1985 ben ik geboren in het ziekenhuis van Enschede, ongeduldig als ik was om de wijde wereld te ontdekken. Ik was een sportief kind, vanaf mijn 8e lid van ASV, de atletiekvereniging van Eibergen, maar hardlopen was niet voor mij weggelegd. Hoog-en verspringen, dat vond ik leuk! Afstanden langer dan 60m gingen geregeld gepaard met tranen, kortom: als hardloopster was ik niet geboren.

Op de basisschool vond ik de jaarlijkse sponsorlopen geweldig, want daar mocht je zo lang lopen als je wilde. Achteraf gezien al een kleine onthulling van mijn lange afstands aanleg. De 1000m op de pupillenwedstrijden was gewoon veel te kort voor mij.

           07-05-1994 

Na een break van mijn 12e tot 16e jaar waarin ik veel gedanst heb, kwam ik na een hardloopclinic in het kader van de Eiberrun in Eibergen terug bij ASV. Daar trainde ik bij Herman Moelard. Ik liep veel wegwedstrijden en vond alles leuk van 5km tot halve marathon. Op mijn 16e liep ik voor het eerst een halve marathon en gelijk een zware op Terschelling, de Berenloop. Ik debuteerde in 1:49:51.

Het hardloopvirus had ook mij getroffen, hoewel dit de eerste jaren neer kwam op 2-3 per week trainen. Ik had er plezier in en keerde elk jaar terug op een aantal geliefde wedstrijden, waaronder de Eiberrun in Eibergen, de Haaskbergse Mijlenloop, de Enschede marathon 10km en de Berenloop halve marathon op Terschelling. Mijn tijden werden sneller, mijn classering hoger en ik fanatieker. Vooral op Terschelling boekte ik elk jaar een vooruitgang van 4-6minuten.

                   (Terschelling november 2005)

Op mijn 20e liep ik de halve marathon onder de 1u30 liep; een magische grens. Ik beleefde het hardlopen nog steeds als een lolletje, maar langzaam bekroop me het gevoel dat ik harder wilde, beter wilde worden en wilde kijken tot hoe ver ik kon komen op de ranglijsten. Mijn trainer Herman zei vol vertrouwen dat hij verwachtte dat ik over 4 jaar de halve marathon onder de 1:20 zou lopen, net als Saskia van Vught dat jaar op Terschelling deed (2005). Ik moet eerlijk toegeven dat ik hem destijds niet serieus genomen heb, maar in 2009 liep ik 1:19:56 op de Berenloop van Terschelling....

Tijdens mijn eerste 2 studiejaren kwam ik vanuit Nijmegen terug naar mijn ouders om in Eibergen te trainen. Vanwege de reistijd besloot ik over te stappen naar Nijmegen Atletiek en kwam terecht in de mila-groep van Theo Joosten. Ik voelde me thuis, werd gedreven door het enthousiasme van mijn groepsgenoten en leerde dat het goed is om doelen te hebben, ook al liggen die ver weg, en weet je nog helemaal niet of je die ooit zal kunnen bereiken.

Mijn jaren bij Nijmegen Atletiek waren vol gezelligheid, betrokkenheid en gezamenlijke hoogte-en dieptepunten. Ik heb geleerd om te gaan met teleurstellingen, de ene keer lukt dat beter dan de andere, maar helaas blijkt het zo dat je zonder dieptepunten je hoogtepunten niet met volle intensie kan waarderen. Vertrouwen houden, ook in tijden dat je niet snapt hoe je ooit zo hard kon lopen en je al helemaal geen idee hebt hoe je ooit op dat niveau terug moet komen. Ik heb al mijn ervaringen altijd kunnen delen op de club waar ik iedereen erg dankbaar voor ben.

Halverwege mijn Nijmegen Atletiek periode ben ik overgestapt op begeleiding door Thijs Feuth, marathonloper, en onder zijn hoede heb ik de afgelopen 4 jaar een grote progressie gemaakt. Mijn tijden op de 10km en de halve marathon behoorlijk aangescherpt en ik besefte dat het einde nog niet in zicht is. Ik werd nog gretiger naar de toekomst, nog meer benieuwd naar hoe ver ik zou kunnen komen.

Na afsluiting van mijn studie geneeskunde op 01-10-2010 ben ik verhuisd van Nijmegen naar Enschede in verband met een baan die ik aangeboden kreeg op de kinderafdeling van het MST Ziekenhuis. Enschede was mij niet onbekend, vele wegen reeds belopen, bekende mede-lopers bij verschillende hardloopverenigingen en een aantal oostelijke hardloopwedstrijden waar ik voorheen kind aan huis was. Ik verruilde Nijmegen Atletiek voor een trainingsgroep bij MPM Hengelo, waar ik praktisch de gehele groep al kende vanuit de hardloopwereld. Ik heb vanaf 01-12-2010 gedurende twee jaar gewerkt als zaalarts, een baan waar ik erg veel plezier en voldoening uit haalde en die ik onder andere door de minimale reistijd goed kon combineren met de intensieve hardloopschema's. 

Vanaf 01-12-2012 heb ik nog maar minimaal als zaalarts gewerkt en ben ik intensief bezig geweest met mijn promotietraject: ik heb meerdere onderzoeken verricht op het gebied van inspanningsastma bij jonge kinderen. Dit had als voordeel dat ik minder diensten in de avonden, nachten en weekenden hoefde te draaien dat mijn rust m.b.t. het hardlopen ten goede kwam. Begin 2013 verhuisde ik van MPM Hengelo naar LAAC op dezelfde trainingslocatie het FBK stadion, maar onder begeleiding van looptrainer Herman Moelard. Weer terug bij mijn oorspronkelijke looptrainer heb ik het gevoel dat ik op technisch gebied nog veel kan verbeteren.

In het voorjaar van 2014 heb ik een limietpoging voor het EK marathon gedaan tijdens de marathon van Enschede. Doel was 2u38, maar onder zeer zware weersomstandigheden kwam ik tot 2:42. Niet voldoende voor het EK, maar wel wederom een PR en een tijd waar ik zeker gezien de omstandigheden heel trots op ben.

Op dit moment (7-10-14) ben ik net verhuisd naar Leiden omdat ik in het LUMC een opleidingsplek heb veroverd om kinderarts te mogen worden. Een heleboel veranderingen dus, nieuwe baan, nieuw huis, nieuwe stad. Ik zal me hier aansluiten bij de groep van Bram Wassenaar van Leiden Atletiek. Op dit moment heb ik vanwege de grote verandering even geen grote doelen op hardloopgebied. Ik wil mezelf even de rust geven hier mijn draai te vinden en dan volgt naar alle waarschijnlijkheid in het nieuwe jaar weer een mooi (marathon) doel.

      -Reina-