Ik heb me gisteren afgemeld voor het NK halve marathon in Venlo morgen. Ik heb sinds de tweede trainingsweek in Portugal last van mijn rechterknie toen ik plotseling moest stoppen voor een hond die ineens de weg op schoot. Ik heb daar toen nog een week prima mee door kunnen trainen, inclusief lange duurloop en baantraining. Echter na een week namen de klachten plotseling toe en heb ik een aantal dagen rust genomen. Eenmaal thuis hebben de fysiotherapeut en de orthopeed mijn knie onderzocht en concludeerden dat er niks aan de hand was in de knie. Het is waarschijnlijk een spierprobleem elders dat tot pijnklachten rondom de knie leidt. Ik ben inmiddels onder behandeling van een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in dry needling. Mijn lies aan de rechterkant, knie en kuit worden behandeld en ik heb het gevoel op de goede weg te zijn. Vorige week heb ik ook nog 117km getraind. Echter de klachten verdwenen niet en namen afgelopen week zelfs weer wat toe. Ik heb nu het gevoel dat ik niet verder kom met koppig doortrainen, vandaar mijn keuze om niet deel te nemen aan het NK halve marathon morgen. Voor zo'n wedstrijd vind ik dat je fit moet zijn en als je onvoldoende op jezelf kan vertrouwen is het geen eerlijke wedstrijd naar jezelf toe. Ik ga nu werken aan mijn herstel en wandel in ieder geval alweer pijnvrij in tegenstelling tot vier dagen geleden. Ik hoop snel mijn schema weer te kunnen oppakken!

Alweer twee weken ben ik lekker aan het trainen in de Algarve in Portugal. Het weer is wisselvallig met hele mooie zonnige dagen en af en toe ook veel wind en relatief lage temperaturen. Echter geen risico op sneeuw en ijs zoals in Nederland! Ik draai goede omvang tot 132 km, met intensieve baantrainingen en heb twee lange duurlopen gedaan van een krappe 30km. Ik lig dus prima op schema voor de marathon van Enschede op 21-04-2013. Gelukkig is het alweer maart, het risico op slecht weer wordt minder groot: op naar de lente!

Vandaag was het de dag voor mijn eerste echte wedstrijd sinds bijna tien maanden. Tien maanden sinds de Utrecht Marathon, tien maanden van op en af blessureleed, tien maanden van onzekerheid en twijfel aan jezelf. Twijfel of je ooit nog weer terug op je oude niveau kan komen, laat staan een hoger niveau. Twee weken geleden heb ik de Safari-run in Arnhem gelopen, min of meer als testwedstrijdje voor vandaag. De dooi gooide echter roet in het eten, waardoor het onverharde parcours volledig bestond uit sneeuw, ijs, grote plassen ijswater en van het begin tot het eind glad was. Aan de ene kant was er een onzeker gevoel vanwege de risico’s voor mijn lies, maar aan de andere kant lonkte het uitdagende gevoel te kijken wat er zou gebeuren. Als ik dit zou overleven...Gelukkig werd het een positieve dag, 38min blank op een krappe 10km (parcours bleek iets te kort; ongeveer 9,8km), maar bovenal: geen liesklachten. Mijn doel wedstrijdritme op te doen was niet behaald, echter was dit niet veel belangrijker?

Na 410km gelopen te hebben in 4 weken concludeerde ik officieel dat mijn blessureleed voorbij was. Ik was klaar voor het voorjaar! Vol goede moed vertrok ik naar Schoorl waar we een gezellig weekend met medehardlopers in het vooruitzicht hadden. Daarnaast voelde ik me ook wel zenuwachtig, omdat ik, na goede trainingsweken qua omvang, maar vooral ook qua tempo, vrij hoge verwachtingen van mezelf had. Naar enkele mensen had ik dan ook mijn plan uitgesproken te vertrekken op PR-tempo (=35:25). Dit leidde steevast tot verraste reacties, want om na 10 maanden je come back te maken in een PR...? Was dat niet wat overdreven? Tja...zo kún je het bekijken. Ik weet echter van mezelf dat ik meestal redelijk kan inschatten waar ik sta, en nu had ik het gevoel dat dit doel reëel was.

Zo gezegd zo gedaan. Na vrijdag en zaterdag heerlijk genoten te hebben van duurloopjes in het witte duinlandschap (wat is Nederland mooi...!), stonden we zondagmiddag 14:30u klaar voor de start. Ik startte vlot, wat niet bijzonder is in Schoorl en liep mooi tussen een aantal dames in de eerste 4km. Deze km’s zijn verhard en gaan netto gezien wat omlaag. Tevens hadden we wind mee, waardoor ik bedacht had hier wat tijd op schema te winnen. Door een tegenstribbelend sporthorloge heb ik geen exacte tussentijden, echter op 5km stond een klok. Hier hadden we 1km door de duinen gehad, het pad was onverhard, maar was prachtig sneeuwvrij, alleen wat nat hier en daar. De wind stond hier wel tegen, maar ik had een paar mooie mannen voor mij, waar ik geregeld bij in de rug kon duiken. De klok vertelde mij 17:36. Daarmee was ik tevreden en lag ik op schema, echter rekende ik me nog niet rijk. Het tweede deel vind ik nooit makkelijk, tot 7km is het parcours onverhard en hadden we wind tegen. Van 7 naar 8km wordt het verhard, maar gaat het omhoog. Daarna volgt nog 1km omlaag en 1km vlak. Ik hield mezelf scherp en moest ervoor zorgen in de duinen zo min mogelijk tijd te verliezen. Beste wedstrijdtactiek was in mijn ogen bij “mijn mannen” te blijven in verband met de wind, hoewel ik af en toe het gevoel had dat het nét te hard danwel te langzaam ging. Dit lukte goed en bij 7km heb ik een aantal mannen bewust laten gaan. Omhoog lopen is niet mijn sterkste kant en als ik me hier kapot zou lopen zou ik naar beneden geen winst meer kunnen pakken (meermalen ervaren in de Zevenheuvelenloop). Ik liet het tempo iets zakken tot op de heuvel en ging daarna los.

Het laatste stuk was bikkelen, helaas werd ik nog wel door 2 dames ingehaald, maar uiteindelijk finishte ik als 12^e dame (9^e Nederlandse) in een PR van 35:15 (10 seconden sneller dan mijn oorspronkelijke PR, 3 jaar geleden gelopen op hetzelfde parcours). Ik was hier blij en opgelucht over. Blij vanwege het PR, opgelucht vanwege het feit dat ik de twijfel omtrent het halen van mijn oude niveau bij het vuilnis kan zetten. Als dit mijn niveau is vanuit blessureleed zonder wedstrijdritme, kom dan maar op met het voorjaar!

Ik heb besloten eind maart deel te nemen aan het NK Halve Marathon tijdens de Venloop. Ik denk dat ik er dan weer echt klaar voor ben en verheug me hier nu al op. Nog iets meer verheug ik me op mijn tweede marathon. Deze zal namelijk plaatsvinden op 21-04-2013 in Enschede! Mijn thuisbasis, waar ik het hele parcours blind kan lopen, waar ik zoveel mensen ken, waar ik train, werk en leef; om daar mijn tweede marathon te gaan lopen na zo’n moeilijke periode vind ik heel bijzonder!

In voorbereiding op de marathon ga ik volgende week 18 dagen naar Portugal om daar samen met Pauline Claessen lekker te trainen... zónder sneeuw en vrieskou; wat een vooruitzicht:)

Waar vandaag de meeste bevriende atleten aan de start stonden van de Egmond Halve Marathon was ik gewoon thuis. Het hele weekend voelde een beetje vreemd, ik besefte me eigenlijk niet dat Egmond zo'n vaste plaats in was gaan nemen dat ik me het hele weekend bewust zou zijn van mijn eigen afwezigheid. Desondanks heb ik een heel fijn weekend gehad. Vandaag rondde ik namelijk mijn trainingsweek af met een duurloop van ruim 22 km door de buitengebieden van Enschede, in de zonnige kou, genietend van de omgeving, het weer en vooral het feit dat ik liep en pijnvrij liep. Genietend van het vrije gevoel dat je kan krijgen tijdens een lekkere, goede training, waarbij het precies gaat zoals je wilt. Het gevoel dat je leeft. Heb ik toch ook nog een soort halve marathon gelopen vandaag:).

Bij thuiskomst kwam de weekteller op 103km te staan. Een omvang om trots op te zijn. Niet omdat het zo'n grote omvang is; het aantal >100km heeft vaak genoeg in mijn logboek gestaan in halve marathon schema's en uiteraard in de marathonvoorbereiding. Toch voelt het heel bijzonder om na blessureleed na 9 maanden weer >100km in 1 week te lopen. En daar ben ik blij mee. Heel blij.

Bovenstaande tekst beschrijft eigenlijk al genoeg: het gaat goed! De afgelopen weken heb ik bewust opgebouwd, gaan zowel de duurtrainingen als het tempowerk naar grote tevredenheid en denk ik zelfs aan een voorjaarsmarathon. Het goede gevoel is terug en daarmee het vertrouwen in mezelf. Welke voorjaarsmarathon het gaat worden is nog niet zeker, dit hangt ook nog af van de opbouw de komende 4 weken.

Op oudejaarsdag heb ik mijn eerste wedstrijdje gelopen, een 5km crossloop in Almelo, waar ik erg tevreden over was. Ik heb klachtenvrij een mooi tempo kunnen lopen.

Over 4 weken zal ik de 10km van Schoorl lopen en daarna ga ik in principe 2 weken naar Portugal net zoals vorig jaar, om daar lekker te trainen en verder op te bouwen.

Verder ben ik blij te melden dat ik vanaf nu looptraining zal gaan krijgen van vroegere trainer Herman Moelard in de groep van LAAC Twente. Daarvoor stap ik qua trainingsgroep dus over van MPM Hengelo naar LAAC. Thijs zal mij gewoon blijven begeleiden zoals voorheen. Ik zie de samenwerking met Thijs en Herman met veel vertrouwen tegemoet en hoop dat we gezamenlijk tot mooie prestaties mogen komen.