Vandaag was het zover; de marathon van Utrecht. Hét doel waar ik ruim 3 maanden voor getraind had en waar het dan allemaal in een krappe 2u45 moet kloppen. Van tevoren wist ik eigenlijk al dat het waarschijnlijk niet helemaal zou gaan kloppen gezien het weerbericht. Dat was eigenlijk het hele paasweekend prima, maar zou op maandag omslaan naar wind en regen. Mijn eigen voorbereiding was prima, ik had de trainingen goed doorstaan en was uitgerust. De dagen voor de wedstrijd voelden de benen soepel, de kleine pijntjes die in de zware weken her en der waren opgespeeld waren eigenlijk vrijwel verdwenen en dat gaf veel vertrouwen. We hadden goed nagedacht over de drank en voeding voor onderweg en vertrokken met een heel overlevingspakket richting Utrecht.

Ten aanzien van het weerbericht is het altijd maar afwachten hoe het weer uiteindelijk daadwerkelijk is, maar toen we vanmorgen opstonden kwamen we er al snel achter dat het dit keer (helaas) klopte. Het was grauw, grijs, regenachtig en er stond behoorlijk veel wind. Aangezien ik 2 hazen had (Roy Hoornweg en Erwan Piriou) hoopte ik dat ik niet zoveel last zou hebben van de wind, in ieder geval niet op het eerste gedeelte waar we voornamelijk wind tegen zouden hebben.

Thijs (trainer) en ik                                                              Hazen Erwan en Roy   

 Vol goede moed vertrokken we om 8:30u met de bus vanaf het hotel richting start waar we nog ruim tijd hadden ons voor te bereiden. Om 10:30 klonkt het startschot en was mijn eerste marathonavontuur begonnen. We vertrokken prima op tempo en moesten gelijk tegen de wind in een brug over. Dit viel me mee en daarna konden we lekker ritme zoeken. Ik liep prima tussen mijn hazen, maar had al snel door dat dit zeker geen vrijbrief voor tegenwind was. Het was een lastige wind die voor mijn gevoel ook veel draaide. Daarnaast regende het bij vlagen ook fors, waardoor we vrij snel al natte kleding en schoenen hadden. Ik hoopte dat ik geen blaren zou oplopen door de natte sokken die begonnen te schuren in mijn schoenen.

De eerste waterposten op 5 en 10 km verliepen prima en ik kon de sportdrank goed verdragen. 10km kwamen we door op 38:00, 20seconden onder schema 2u42. Het voelde vrij gemakkelijk, wat ook de bedoeling is tijdens het eerste deel van de marathon, echter had ik al wel vrij snel last van mijn buik en stijve liezen, waarschijnlijk door de kou en nattigheid. Rondom 15km lostte een atlete uit Estland die als doel 2.42 had waarmee zij zich zou kwalificeren voor de Olympische Spelen in Londen. Vanaf dat moment liep ik alleen met mijn hazen. Van 10 naar 20km hadden we meer wind van opzij dan tegen en liepen de kilometers nog vrij soepel, hoewel ik wel eerlijkheidshalve moet toegeven dat ik wel bij 15 voor het eerst dacht hoe ik in hemelsnaam in dit tempo bij de finish moest komen. Dan merk je wel dat je wat aan je lange trainingen hebt gehad waarbij je dat ook weleens hebt gedacht en aan de CPC 4 weken geleden waar ik het al vrij vroeg in de wedstrijd zwaar kreeg.

Ik vond het heel fijn dat mijn moeder en zus (in regenpak) naar verschillende kilometerpunten fietsten om aan te moedigen en voelde dat zij met drie paar ogen mij steunden.

Op 20km kwamen we prima op schema door, daar stopte mijn haas Erwan. Met Roy ging ik verder en bleven we wisselend erg last van de wind houden. Ook werden de benen steeds stijver door de natte kou, maar kon ik soms na een mindere kilometer het tempo wel weer oppakken. Wel besefte ik tussen 20 en 30km dat ik mijn doel 2.42 niet ging halen. Ondertussen liep ik toen wel in op enkele buitenlands dames, die ik ook voorbij gegaan ben, dat bevestigde dat ik niet de enige was die het zwaar had. Roy haaste prima, bleef me scherp houden en me zo goed mogelijk tegen de wind beschermen. Hij zou eigenlijk meegaan tot 32km, maar omdat we wisten dat kilometer 33-34 de laatsten met forse tegenwind waren stapte hij pas bij 35km uit waarvoor veel dank. Als je al vrij kapot bent is het moment dat je echt helemaal alleen komt te lopen een harde klap. Ik had 2 kilometer nodig om dat te boven te komen en vanaf dat moment fietsten naast Anne die mij de hele weg al vergezeld had ook 2 vrienden uit Den Haag mee wat een leuke verrassing was. Ik kon mezelf richting centrum nog wat oppeppen en de kilometers door het centrum en onder de Dom door waren bijzonder ondanks het feit dat er relatief weinig publiek was vanwege het slechte weer. Wel stond er nog een vriend uit Utrecht langs de kant waardoor ik weer gevoel had ergens naartoe te kunnen lopen. Ik had twee relatief goede kilometers, maar verloor alsnog op schema. Na de dom volgden de laatste drie kilometer waarin ik het echt erg zwaar had. In een flits zag ik Paula Radcliffe op het trottoir zitten in Athene toen zij uitstapte tijdens de Olympische Marathon en ik meen mij te kunnen indenken hoe leeg dat moet voelen. Ik beet mij vast in de laatste kilometers en op weg naar de finish hoopte ik nog onder de 2:46 te finishten, maar doordat er nog een fikse tegenwind opstak lukte dat niet en werd de eindtijd 2:46:03. Daarmee was ik 9e overall en 2e Nederlandse achter Miriam van Reijen. Gelukkig was iedereen er direct na de start om me op te vangen, naast Anne, mijn moeder en zus, ook Thijs, mijn manager, Heleen, Bouke, Andrea en Martijn; iedereen was net als ik helemaal verregend. Het is fijn zo'n bijzonder moment te kunnen delen.

                                   "leeg"                                                       1minuut na de finish interview met RTV Utrecht

Vrijwel iedereen die ik achteraf sprak liep 4 tot 5 minuten boven het beoogde plan. Het waren zware omstandigheden en ik had dit niet echt in gedachten als debuut. Als je alles bij elkaar optelt is dit wel een behoorlijke tijd en kan het in de toekomst alleen maar beter. Ik had me echt voorgenomen te gaan genieten vandaag, dit is echter niet helemaal gelukt doordat het zo zwaar was en doordat er ook wat sfeer mistte zoals ik die in Amsterdam ervaren heb afgelopen jaar, maar ook dat was denk ik grotendeels te wijten aan het weer. Desondanks vind ik het wel jammer, want ik ben redelijk tevreden met de eindtijd, alleen kan ik nu niet zeggen dat ik het echt "leuk" vond. 

Op dit moment moet ik helemaal nog niet denken aan een volgende marathon, maar ik ben te gebrand op een betere prestatie dat ik denk dat een vervolg niet lang op zich zal laten wachten.

Interview Losse Veter na de wedstrijd: http://losseveter.nl/blog/reina-visser-ik-willen-laten-zien-dat-ik-marathons-kan-lopen/ of http://vimeo.com/40019753