Tijd voor mijn "piekmoment" van het baanseizoen (mijn baanseizoen duurde dit jaar al met al 9 dagen). Nadat vorige week vrijdag de 5000m in Wageningen in een goede tijd van 17:31 resulteerde, hoopte ik vandaag in een goed veld tot een tijd rond de 17:15 te komen. Nynke (Beunders) was ditzelfde van plan, dus hopelijk konden we mooi samen werken!
Op tijd richting het Olympisch Stadion te Amsterdam, waar het net zoals de afgelopen jaren niet erg drukbezocht was, mogelijk gezien het feit dat de toegangsprijzen elk jaar weer stijgen. Desondanks had ik een mooi aantal supporters meegenomen, en had ook Nynke genoeg fans bij zich. Dit jaar stond de 5000m eerder op het programma, om 13:00, wat op zich prettig was, omdat je dan niet de hele middag tegen je wedstrijd aan zit te hikken. Ik had er zin in en het inlopen voelde goed. De tijden zaten in mijn hoofd, en ik had er vertrouwen in dat de wedstrijd geljik opengebroken zou worden door met name Ilse Pol en Miranda Boonstra.
Om 12:55 klonk het startschot en waren we weg.
De voorspelling kwam uit, want Ilse Pol ging er als een speer vandoor, op de voet gevolgd door Miranda, Andrea Deelstra en Marieke Falkman. Daarachter zat ik in een groep waar Nynke en Heleen op kop gingen. Nynke ging ontzettend hard weg, wat mij nogal verbaasde, gezien ons voornemen samen te werken tot een mooie tijd. De eerste km ging voor mij wat te hard in 3:21, wat uiteraard deels aan mezelf lag, maar ook deels aan het veld dat ontzettend hard opende, Nynke liep op dat moment al 50m voor mij.
Ik besloot mijn eigen wedstrijd te maken en mn tijden vast te houden, en dan zag ik wel waar het schip zou stranden qua klassering.
Na 1,5km begon ik in te lopen op Nynke en na 2,5km ging ik haar voorbij. Ze kon helaas niet mee. Nina Matthijsen liep voor haar en ik kon mooi op jacht naar haar. Toen ik haar voorbij ging kon ook zij niet aanhaken. Uiteindelijk heb ik de voorsprong nog mooi uitgebouwd. Ik verloor helaas wel tijd op mijn schema, maar samenwerken met anderen was er ook zeker niet bij. Dit is ook niet erg verbazend op een NK, maar toch hoop je dat het ongepland wel zo uitkomt. Uiteindelijk finishte ik in 17:34 als 13e van de 17, een tijd enkele seconden sneller dan vorig jaar.
Ik kan best tevreden terugkijken op deze wedstrijd, omdat ik hem redelijk heb opgebouwd, wel wat minder goed dan vorige week (iets sneller gestart en iets meer verval), maar het is ook wel erg moeilijk je hoofd koel te houden als praktisch het gehele veld er als een bezetene vandoor gaat. Ik heb mentaal sterk gelopen en dat is al een hele vooruitgang als ik terugdenk aan de afgelopen 2 jaren. Het NK baan was dit jaar slechts 1 van mijn 2 baanwedstrijden, door mijn blessure heb ik het gehele voorseizoen op de baan gemist, en daarnaast was dit zeker een jaar waarin er zoveel gebeurd is dat je sowieso niet kan spreken van een vlekkeloze voorbereiding. Al met al kan ik denk ik trots zijn op mezelf, dat ik er stond en stabiel gepresteerd heb. De piekmomenten gaan er wel weer komen, ik ben ervan overtuigd dat ik volgend jaar met een gedegen voorbereiding 17laag kan lopen.
Dan nog een leuk bericht: ik heb besloten komend jaar op 2e paasdag in Utrecht te debuteren op de marathon! Na lang wikken en wegen lijkt nu de tijd rijp. Ik zal in augustus en september hier en daar nog een wedstrijdje meepakken (NK 10km en NK halve marathon zijn nog onzeker), en dan zal de winter in het teken staan van de voorbereiding op mijn eerste marathon. Ik heb er ontzettend veel zin in en hoop te kunnen verrassen op de discipline die naar mijn gevoel het beste bij mij past.
5000m Wageningen Track Meeting
Vanwege mijn blessure later dan gepland dan toch mijn eerste baandwedstrijd. In het kader van het NK 5000m volgende week in Amsterdam is het wel fijn even een generale te draaien. De Track meetings in Wageningen zijn eigenlijk altijd goed bezet en de kans is groot dat je mooi kan aansluiten bij andere atleten. Desondanks is het veiliger toch met een haas te vertrekken, maar door uiteenlopende redenen was het niet gelukt iemand te regelen die mij naar een mooie tijd kon helpen. Dus alle hoop was gevestigd op een sterke serie voor mij.
Na mijn eerste werkweek weer na mijn vakantie in Zwitserland/Italië, waarin ik overigens erg goed heb kunnen doortrainen, vertrokken we op vrijdagavond richting Wageningen. Bij de inschrijving bleek dat er twee series zouden starten, ik zat in de tweede serie samen met een man die zich had ingeschreven op 17:10, de andere mensen hadden mindere tijden opgegeven. Ik hoopte dus op een samenwerking met de 17:10-atleet. Tijdens het inlopen voelde alles prima. Ik had er zin in en had ook vertrouwen dat ik weer behoorlijk in de richting van mijn oude niveau (lees: voor mijn blessure) zou moeten kunnen komen. Er stond behoorlijk veel wind, dat maakte de strijd weer wat ingewikkelder.
Ik zat gelijk vanaf het startschot een goede positie, achter 2 atleten die de 3000m zouden lopen (zij startten tegelijk met de 5000m). Ik liet hen echter snel gaan, want het tempo 80/rondje (=16:40 op 5000m) was mij wat té. De eerste km ging prima in 3:25, en ik liep volledig alleen, de atleet met wie ik hoopte samen te lopen liep achter me op ongeveer 5 seconden. Mij bekroop langzaam het gevoel dat ik het weleens alleen zou moeten gaan doen. Dit bleek gaandeweg de race te kloppen, de man kwam niet dichterbij. Ik liep ondertussen rondjes 84 (=17:30 op 5000m), en kon dit tempo goed vasthouden. Er stond wel veel wind, waar we telkens op het rechte stuk vol tegenin moesten. Er was een enkele ronde bij van 85sec, maar het ging ook niet langzamer. Dit was in eerdere baanwedstrijden vaak wel het geval, wat betekent dat ik in mijn eentje dus beter mijn tempo vast kon houden. Dit gaf vertrouwen. Uiteindelijk kon ik de laatste 200m nog wat versnellen en finishte ik in 17:31. Mijn PR is 17:28 uit afgelopen zomer, echter in die race had ik een haas (Capser Koelma) die mij de gehele race vergezelde. Concluderend liep ik dus 2,5seconde langzamer dan mijn PR, maar met veel wind en geheel op eigen kracht gelopen. Ik heb geen klachten van mijn lies gehad en dat tijdens een 5000m op spikes. Al met al tevreden, nu rustig op weg naar het NK volgend weekend. Ik heb er zin in!
Zoals de titel reeds doet vermoeden was juni een spannende maand! Het belangrijkst is dat ik mijn trainingen weer tot de normale omvang en intensiteit heb kunnen uitbreiden, momenteel 90-100km/wk met goede tempo/baanelementen. Twee weken geleden ben ik officieel ontslagen door mijn fysiotherapeut, dat was de laatste bevestiging van het feit dat ik echt weer op de goede weg ben.
Vlak daarna tijdens een tempo training viel mij op dat in een van mijn favoriete rondjes nog stééds gewaarschuwd werd: "pas op agressieve buizerd". Ik was verbaasd, die borden stonden er ook al voordat ik geblesseerd raakte (red begin maart). Ik moet eerlijk toegeven dat ik ze toen ook genegeerd heb, maar niks heb gezien wat ook maar op een buizerd leek. Ditmaal dacht ik dat ze gewoon de borden vergeten waren weg te halen, oftewel: ik negeerde de waarschuwing. Daar heb ik spijt van gekregen want vlak voordat ik weer vanuit het bos in de bewoonde wereld kwam voelde ik ineens iets over mijn hoofd strijken. Ik schrok me wild toen er ineens een vogel met een spanwijdte van 1-1,5m boven mijn hoofd vloog. Hij ging boven mij in een boom naar me zitten kijken en ik wist niet wat te doen. Er was niemand in de buurt dus ik was echt op mezelf aangewezen. Ik heb enkele minuten gewacht waarop de vogel terugvloog richting bos. Ik ging er als een speer vandoor, maar de vogel mankeerde niks aan zijn ogen en kwam acuut weer terug richting mij gevlogen. Dit herhaalde zich enkele malen, waarop hij uiteindelijk besloot dat ik niks kwaad in de zin had en me door liet lopen. Ik heb denk ik een persoonlijk record bereikt qua hartslagzone en wist niet hoe snel ik thuis moest komen. Internet leerde dat die beesten van maart tot juli hun broedtijd hebben, en dat ze daarna niet meer gevaarlijk zijn. Ik laat mijn favoriete rondje nog wel een maand links liggen.
Afgelopen week ging ik op weg naar de atletiekbaan voor een baantraining met mijn rugzakje met wedstrijdschoenen achterop. Eenmaal bij de baan was ik qua programma net iets te vroeg, dus legde ik mijn rugzakje in de berm een beetje beschut achter wat struiken. Ik liep het fietspad dat naast de baan lag 300m op en neer en was niet van plan de bocht om te gaan. Op de heenweg op het fietspad kwam ik een zwerver op een fiets tegen, wat bij mij eigenlijk direct het gevoel opriep acuut om te keren richting mijn rugzakje. Maar ik schaamde me eigenlijk meteen voor mijn wantrouwige gedachten en besloot stug door te lopen. Aan het eind van het fietspad keerde ik om en zag direct iemand in de buurt van mijn tasje staan. Ik sprintte in ongeveer zone 5 terug richting rugtas (naast mijn wedstrijdschoenen zat ook mijn telefoon erin a 25 euro, maar ook met een luttele 200contacten schat ik). Op ongeveer 150m afstand zag ik de man weer op zijn fiets stappen en wegrijden, ik kon niet zien of hij mijn tasje mee had genomen. Eenmaal op de bewuste plek aangekomen waren er enkel struiken te zien, en dus zette ik de achtervolging in in de richting waarin de man was weggefietst. Toen ik besefte dat ik het niet ging redden heb ik de eerste de beste fietser aangehouden en in horten en stoten uitgelegd wat er aan de hand was. Hij snapte er niks van, maar ondertussen stopten er wel nog 3 auto's. Die handelden sneller en reden met slippende banden in de richting van de fietser. Daarachteraan kwam ik hijgend en puffend. 400m verderop reden ze de fietser klem en inderdaad was het de zwerver die ik op het fietspad was tegengekomen. Hij gaf direct mijn tasje terug onder het mom: "er zaten sportschoenen in, ik wilde ze naar het politiebureau brengen"..jaja...ik pas de volgende keer maar beter op en vertrouw toch maar op mijn wantrouwige gedachten:)
En toen was het eindelijk tijd voor de eerste wedstrijd weer. Ik had gekozen voor de Utregse Meidenloop 5km, omdat ik liever weer de eerste wedstrijd op de weg wilde doen dan op de baan. Dit jaar was de 2e editie van de variant op de Marikenloop in Nijmegen en ik had er zin in. Ik heb de afgelopen weken weer prima kunnen trainen en de tempo's logen er niet om. Ik was van ook van plan op PR schema weg te gaan. De top 3 lag eigenlijk al van tevoren vast: De Marokkaanse winnares van vorig jaar stond wederom aan de start, Susan Kuijken en Miranda Boonstra maakten de top 3 compleet. Daarachter wilde ik finishen, er waren naar mijn weten geen atletes die het mij heel moeilijk konden maken, mede omdat de organisatie het na 3 toplopers wel voldoende vond en verder geen mensen hadden geïnviteerd (er waren ook slechts 3 prijzen). In eerste instantie zou Pauline Claessen nog meedoen, maar die was er uiteindelijk niet. Het was een parcours door de binnenstad van Utrecht, erg gezellig, maar tijdens het inlopen kwam ik er al achter dat het weleens moeilijk kon worden om een snelle tijd neer te zetten. Om 18:30 klonk het startschot onder de Dom en gingen 4000 roze dames van start (ik was in het oranje, voor de vorm). De eerste kilometer liet ik de 3 kopdames gestaag lopen en liep ik prima mijn eigen tempo 3:28. Ik merkte al snel dat de klinkers en kinderkopjes waaruit het grootste deel van het parcours bestond glad waren door de regen, waardoor je moest oppassen in de bochtjes, en er wáren nogal wat bochtjes. De kilometers daarna gingen in 3:36 en 3:35, waardoor ik al in de gaten kreeg dat een tijd rond mijn PR niet ging lukken. Dan maar gewoon goed op techniek doorlopen en oppassen voor de gladheid. Het laatste stuk ging langs het water, onverhard, en omhoog-omlaag. Het was al met al een erg afwisselend en gezellig parcours maar niet snel, getuige ook de tijden van Susan en Miranda. Ik finishte uiteindelijk in 18:13, ruim 1min achter Miranda en Susan. Al met al wel tevreden, de absolute tijd zegt niet zoveel, de classering en achterstand wel. Daarnaast heb ik technisch sterk gelopen en dat is het begin voor de langere afstand. Bovenal was het een erg leuke wedstrijd.
Deze week train ik nog lekker door, dan ga ik twee weken op vakantie naar Zwitserland en Italië. Als ik terugkom loop ik een 3000m op de Track Meeting in Wageningen en eindig ik in juli met het NK 5000m als alles goed blijft gaan.
Alweer bijna 4 weken verder heb ik inderdaad de trainingen kunnen uitbreiden. Ik loop nu weer ongeveer 70-80km in de week en ben dus nog niet helemaal terug op mijn oude niveau. Wel kan ik nu meer duurtraining aan, ik loop op dit moment 70minuten pijnvrij. Ook heb ik weer de eerste baantrainingen voltooid, waarbij bleek dat ik qua snelheid niet zoveel heb ingeleverd als ik verwacht had. Uiteraard had ik daarvoor al wel wat snelheidtraining op de weg gedaan, maar toch viel het me mee hoe ik de rondjes op de baan kon volbrengen.
Afgelopen weekend tijdens de FBK games in Hengelo ben ik bij Peter Vergouwen geweest, sportarts die met vele Olympisch/Wereld/Europees kampioenen heeft gewerkt. Hij heeft mij uitgebreid onderzocht en kwam tot de conclusie dat het puur een spierprobleem is. Er is niks aan de hand met mijn bekken, mijn slijmbeurs of mijn buikwand. Inmiddels zijn de oorspronkelijk betrokken spieren in mijn lies hersteld, maar bestaat er nu nog een verkorting van mijn hamstrings en adductoren (binnenbeenspieren), waarvoor ik nu fysiotherapie krijg. Dit lijkt nu dus echt het laatste stuk te zijn tot volledig herstel.
Komende zondag vindt het NK teams plaats in het FBK stadion in Hengelo. Ons damesteam van Nijmegen Atletiek zal het daar opnemen tegen de andere 7 beste damesteams uit Nederland, om ons hopelijk in deze eredivisie te handhaven. Mogelijk loop ik daar de 3000m, het is afhankelijk van de conditie van andere loopsters wat de sterkste opstelling gaat zijn. Ik hou er dus terdege rekening mee dat ik weer op de baan zal starten aankomende zondag. In principe wat eerder dan de bedoeling was, maar gezien het feit dat het een teamwedstrijd is heb ik de planning wat aangepast (red. Miranda Boonstra loopt uiteindelijk toch zowel de 1500 als de 3000 meter, dus blijft het zoals het er nu uitziet bij een supportersrol)
Daarna zal ik in ieder geval nog 2 weken goed doortrainen en mogelijk in de 2e helft van juni een baan/wegwedstrijdje 5km lopen alvorens de eerste 2 weken van juli op vakantie te gaan.
Inderdaad nu betere berichten!
Twee weken geleden ben ik weer rustig, héél rustig begonnen met 10x1minuut. De week erop kon ik dit mooi uitbreiden, ik hou iets reactie in mijn lies, maar telkens treedt dat later en minder hevig op. Afgelopen week ben ik met 11 Aeolus vrienden een week in de ardennen geweest. Oorspronkelijk voor een week héél hard trainen, nu werd het iets minder hard dan gepland, maar ik kon de meeste dagen een leuk stukje mee rennen. Afgelopen vrijdag heb ik weer een uur gelopen. Zaterdag volgde de Batavierenrace met Aeolus waar we onze winst van afgelopen jaar wilden verdedigen. Helaas was team Appeltaart uit Breda een maatje te groot voor ons (10min sneller op 177km), maar het was een heerlijke spannende en sportieve strijd. Ikzelf heb het gewaagd de 2,9km te lopen, en hoewel dit langzamer ging dan ik dacht (ik mis ook ongeveer 8 weken tempo training), ging het wel zonder klachten en daar was ik erg blij mee. Deze maand dus de trainingen hopelijk uitbreiden en in juni ga ik weer op zoek naar een leuk wedstrijdje.
Trainen met Johan in de Ardennen
Team Aeolus 2011
Pagina 9 van 11