Inmiddels zijn we ruim een maand verder sinds mijn vorige bericht. In de tussentijd is er ontzettend veel gebeurd, maar ben ik helaas nog niet "back in the running". Ik zal bij het begin beginnen:
Na mijn bezoek aan Peter Vergouwen was het beleid duidelijk: 3wk rust, oefeningen, massage en alternatieve training. Zo gezegd zo gedaan en ik merkte gedurende de weken dat mijn kracht beter werd en de klachten minder. Na 3 weken kon ik niet wachten om de hardloopschoenen aan te trekken al was het maar voor 10x1min. Dit verliep prima, al merkte ik wel na het lopen een stijve rechterlies op. De volgende dag stond 10x2min op het programma, hier kreeg ik echter bij de 7e "interval" hevige stekende pijn in mijn rechterlies (voor insiders: vorig jaar was het mijn linkerlies en zat de blessure meer aan de voorkant dan aan de binnenkant). Ik schrok hier wel van, want de pijn was hevig. Ik heb de lies gerekt en nog geprobeerd door te lopen wat resulteerde in een avond krom van de pijn op de bank en de noodzaak tot 2 ibuprofennen om in slaap te vallen.
De dag erna was de pijn wonder boven wonder wel nagenoeg verdwenen. Na enkele rustdagen heb ik opnieuw geprobeerd op te bouwen, maar dit resulteerde in precies hetzelfde probleem. Terug naar de fysio die er niks bijzonders aan kon ontdekken. Een echo sloot een liesbreuk uit en een MRI werd verricht voor eventuele spier/botschade. Ondertussen hield ik opnieuw 2 weken hardlooprust met alternatieve training. Op de MRI werd door de radioloog hier in het ziekenhuis niet veel bijzonders gezien. Oftewel: daar kwam ik ook niet verder mee, want de pijn was er toch wel degelijk.
Na 2 weken rust besloot ik het opnieuw te proberen: 8x1min. Tijdens het lopen ging het wel, maar na het lopen had ik de rest van de dag pijn met wandelen. Opnieuw een periode van hardlooprust; fietsen, zwemmen en crosstrainen gingen wel pijnvrij. Ik ben opnieuw door mijn fysio gezien die er niet veel van begreep en mij verwees naar een podoloog. Aldaar ging er wel een wereld voor me open: als ik hardloop knikt mijn rechterbeen tpv de knie naar binnen waardoor er druk op die knie komt te staan. Daarnaast is dit een beweging die vanuit de heup wordt ingezet, wat betekent dat de heup allemaal werk doet dat overbodig is waardoor deze overbelast raakt. Ik kreeg zooltjes die dit in de toekomst zouden moeten voorkomen.
Twee dagen later was ik opnieuw bij mijn fysio, nog steeds met pijn tijdens wandelen (de laatste hardlooptraining was inmiddels 7 dagen geleden). Mijn fysio heeft toen min of meer uit onmacht mijn lies toch middels dwarse frictie losgemaakt (de kenners zullen weten waarom ik op de onderzoeksbank wit wegtrok tijdens deze behandeling). Vanaf die dag ging het beter. Ik kreeg een kuur diclofenac om de ergste ontsteking te remmen. Meest waarschijnlijk is er sprake van een trigger point in mijn lies (een soort zenuwknoopje) die nu losgemaakt is. Ik had geen pijn meer met wandelen.
In totaal heb ik weer 2 weken hardlooprust gehouden en ben ik gisteren weer begonnen met 6x1min hardopen met mijn nieuwe zooltjes en dit ging zowaar goed, ook de rest van de dag! Gisteren ben ik ook opnieuw bij Peter Vergouwen op Papendal geweest die eigenlijk erg tevreden was. De pijnlijke punten die 6 weken geleden een probleem vormden waren nagenoeg verdwenen, mijn kracht was hersteld en nu symmetrisch, mijn coördinatie was beter en mijn lies was nu soepel. Peter heeft mijn nog nieuwe oefeningen gegeven om mijn lies sterker te maken (eigenlijk mijn beide liezen) en een opbouwschema voor de komende weken. Laten we hopen dat ik nu dit schema kan blijven volgen. Ik heb er in ieder geval meer vertrouwen in dan 4 weken geleden.
De najaarsmarathon gaat naar alle waarschijnlijkheid niet meer lukken. Daarvoor heeft dit te lang geduurd. Ik wil niet half voorbereid aan de start staan en daardoor het risico lopen op opnieuw een overbelasting. Op de marathon moet je top zijn.
Eerst gaan we zondag lekker 3 weken op vakantie naar Noorwegen. Ik hoop aldaar weer wat trainingskilometers te kunnen maken en als ik terugben langzaam weer naar mijn oude niveau terug te kunnen werken.
