Tijd voor een update! Na mijn halve marathon van Enschede en de Batavierenrace heb ik geen wedstrijden meer gelopen. Initieel heb ik even een dip gehad na april qua hardlopen, maar daarna was het vooral een planningsprobleem vanwege vele weekenden werken in combinatie met vermoeidheid van lange werkweken in Leiden en in de weekenden reizen naar het oosten om bij Sander te zijn. Ik was blij als ik een keer een avond op de bank kon zitten. Wedstrijden konden voor mijn idee enkel tot teleurstellingen leiden als je zo vermoeid bent. Deze zomer had ik graag een paar dorpsloopjes willen doen, 5 en 10km, maar het werkrooster liet dat niet toe. Ik loop echter de afgelopen weken weer rond de 80km in de week en daarmee onderhoud ik mijn basis goed. Voor nu ben ik daar tevreden over. Geen blessures, geen pijntjes, en de tempo’s op de baan en op de weg vallen helemaal niet tegen. Ik ga in november wel de halve marathon op Terschelling lopen, voor de 14^e keer op rij, en waarschijnlijk de week ervoor de 5 of 10km tijdens de Diepe Hel Holterbergloop.

Dat het op wedstrijdgebied rustig is compenseer ik genoeg met andere leuke dingen: ik heb in Leiden bijna mijn eerste jaar van de opleiding kindergeneeskunde achter de rug en heb ontzettend veel leuke mensen leren kennen, veel gezien, geleerd en gedaan, en heb het erg naar mijn zin. Ik heb 6 maanden op de afdeling neonatologie gewerkt waar we zorg dragen voor (te vroeg geboren) baby’s vanaf 24 weken en 500gram. Nu zit ik sinds 5 maanden op de poli en zie ik kinderen met nierziekten, hormoonaandoeningen, longziekten of maag-darm-of leverproblematiek. Hierna ga ik nog 3 maanden werken op de cardiologie afdeling en dan 3 maanden op de kinder-IC. En dan is het 1-4-16.

1-4-16 is een belangrijke datum geworden voor mij. Ik heb namelijk samen met mijn opleider een alternatief opleidingsplan gemaakt om voor mij werk-en prive wat meer in balans te krijgen en te voorkomen dat door het continu op mijn tenen lopen échte problemen ontstaan. Mijn opleider is de fijnste die ik mij kan wensen, want hij heeft altijd begrip gehad voor de situatie en toen ik aangaf dat alles mij echt zwaar viel is er binnen een uur een oplossing gekomen: vanaf 1-4-16 mag ik mijn opleiding tot kinderarts voortzetten in Enschede! Ik ga vanaf dan 2,5 jaar in Enschede werken en als dat allemaal goed gaat mag ik mij daarna kinderarts noemen. Uiteraard geeft dit zoveel ademruimte, zowel qua tijd, belasting, rust en financiën, dat ik hier erg naar uit zie, ondanks het feit dat ik het in Leiden erg naar mijn zin heb. Ik ben mijn opleider hier dan ook erg dankbaar voor!

Verder ben ik nog druk bezig met het afronden van mijn promotietraject, ook dat is niet een eenvoudige opgave naast een drukke baan, maar het einde komt in zicht. In juni 2016 zal ik promoveren, en inmiddels zijn 6 van mijn artikelen gepubliceerd in medisch wetenschappelijke tijdschriften. De energie en tijd die dit kost weegt absoluut op tegen de ontwikkeling van mijzelf als dokter die ik hieraan te danken heb als ook aan mijn betere toekomstmogelijkheden met een promotie op zak.

Als klap op de vuurpijl ben ik ook nog verloofd sinds april, en de rust die mijn relatie me brengt maakt dat ik dit allemaal ook kan volhouden. De bruiloft laat nog even op zich wachten, eerst ga ik terug verhuizen naar het oosten en promoveren volgend jaar, daarna wordt de volgende bijzondere dag gepland :).

Met de sponsorloop voor een rolstoelbus voor mijn bonusdochtertje Ruby hebben we uiteindelijk ruim 24.000 euro opgehaald, een ongelooflijk bedrag! Door een geweldige gift van de gehandicapten stichting Ango die daar nog bovenop kwam hebben we met het totaalbedrag een bus van onze dromen kunnen aanschaffen. Die wordt op dit moment rijklaar gemaakt en we verwachten hem volgende week. Dit is ook een onderneming geweest die veel energie en tijd gekost heeft, van ons allemaal als organisatie, maar wat je ervoor terug krijgt is onbetaalbaar.

Ik hoop dat ik vanaf volgend voorjaar het lopen weer kan oppakken zoals ik voorheen deed, en me weer regelmatig op (grote) wedstrijden kan laten zien, want ik mis de wedstrijdatletiek wel. Je kunt echter niet alles hebben, en man….wat heb ik veel!

Ik wil graag expliciet Mizuno Nederland benoemen als sponsor, die mij blijven steunen ook nu het even wat stiller is om mij heen. Dit waardeer ik ontzettend en ik kan niet wachten om Mizuno weer op grote en kleine wedstrijden te vertegenwoordigen.