Wat had ik er zin in, de Venloop, al 2 jaar mijn piekmoment met goede resultaten (2009 1:19:56 en 2010: 1:17:06). Alphen beloofde veel goeds 3 weken geleden, maar een week later gooide een geïrriteerde lies roet in het eten. Snel naar de fysio en manueel therapeut: het probleem lag in de rug en kon vlot opgelost worden. Helaas was het voor de lies te laat, want die bleef moeilijk doen. De afgelopen week dus praktisch geheel rust, een onwennige wedstrijdvoorbereiding voor mij.
Desondanks heb ik wel helemaal naar de wedstrijd toegeleefd, en op basis van het inlopen zaterdag met versnellingen besloten wel te starten. We verbleven het hele weekend al in Venlo, vrijdag met ons tweeën gezellig een dagje weg, zaterdag richting atletenhotel. Alom gezelligheid, fanatisme en humoristische hardloopgesprekken. Ontspannen richting de zondag, mezelf inprentend dat ik vast en zeker door een evt pijntje in de lies heen kon lopen.
Dit jaar was er een prachtig deelnemersveld bij de dames (bij de heren ook, maar daar had ik me wat minder in verdiept). Ik had als plan te starten op 1:16 en samen met Jolanda Verstraten, Nadja Weijenberg en Remalda uit Litouwen zouden we een mooi groepje kunnen vormen. We vertrokken prima op schema. 5km in 18:00, dat ging voor mijn gevoel al wel wat zwaarder dan anders. Ik kon het tempo ook niet veel langer bijbenen en kwam alleen te lopen. De lies begon te zeuren en dan voel je ineens allerlei andere ongemakken ook. Het was ook vrij warm, meestal heb ik daar geen last van, maar omdat ik de hele week niet gelopen had was ik nog niet gewend aan de temperatuur. Ik kwam aan het denken, ook over afgelopen weken, en dat was al een teken dat ik niet goed in de wedstrijd zat. Thijs en Anne fietsten met me mee, ik probeerde bij elk groepje dat langs kwam aan te haken, maar moest er na een paar honderd meter weer af. Na 10km in 37:30 waar het verval al duidelijk naar voren kwam, wilde ik nog een keer het oorspronkelijke tempo oppakken, en toen nam de pijn in de lies toe. Ik vertrouwde het niet, ik was bij 12,5km en besloot dat het zeker op dit tijdschema beter was uit te stappen. Als ik zou finishen in 1:20 en zou forceren was het dat niet waard.
Heel jammer, de Venloop is een geweldige wedstrijd met ontzettend veel sfeer, publiek en muziek. In Limburg kunnen ze wel een feestje bouwen! Achterop de fiets richting het 20km punt om de bekenden aan te moedigen. De meesten zaten kapot en hadden veel verval gehad, ook de dames met wie ik gestart was. Eigenlijk was alleen Heleen wederom degene met een prachtige prestatie: eerste Nederlandse in 1:15:20.
Al met al voor mij dus een zware Venloop, teleurstellend, maar verstandig. Er is ook veel gebeurd de afgelopen maanden, waarschijnlijk is dit een optelsom van meerdere factoren. Nu rust, herstel, en dan hopelijk snel opbouwen naar een mooie, snelle zomer als basis voor een najaars halve marathon!