De halve marathon van Egmond is een prachtige halve marathon. Vandaar dat ik, ondanks mijn geplande wintersport de week tevoren, wel wilde starten. Ik voelde me goed uitgerust en zonder spierpijn vertrok ik afgelopen zaterdag naar Egmond waar ik een hotelkamer deelde met Heleen en Miriam (van Reijen). Het waaide flink, maar dat hoort nu eenmaal bij een halve marathon over het strand en door de duinen. Vorig jaar ging de wind op zondag liggen, dit jaar was dit niet het geval. We zouden op het strand wind in de rug hebben en door de duinen op de terugweg wind tegen. De temperatuur was prima, maar vanwege de wind was het toch wat twijfelachtig hoeveel kleding je aan moest trekken. Zondag liet zowaar het zonnetje zich een beetje zien en ik had er zin in. De dames prominenten starten voor het veld uit zodat er een mooie strijd ontstaat tussen mannen en vrouwen om als eerste te finishen. Het veld was vrij breed, er stonden 25 vrouwen aan de start.
Om 12:16 klonk het startschot en er werd snel gestart. De eerste 3 km gingen door de straten van Egmond waar gelijk veel publiek stond aan te moedigen. Daarna gingen we het strand op en lag het veld al uit elkaar. De eerste groep Nederlandse dames met onder andere Heleen maakte jacht op de Kenianen vooraan het veld, en ik liep in de Nederlandse groep daarachter met onder andere Miriam. Ik vond het tempo op het strand flink en liet me bewust iets zakken uit de groep om op eigen tempo te lopen: de wind was immers in de rug en de luwte van de groep had ik nu niet nodig. Ik was bang me kapot te lopen als ik in de groep bleef en dan in de duinen acuut te moeten lossen en daar zou ik ook niks mee bereiken. Ik liep een mooi tempo en genoot van het weer, de omgeving en de vele mensen langs de kant. Ik kwam door op 10km in 36:12. Daarmee was ik erg tevreden. Ik voelde me sterk op de strandopgang en liep wat in op Miriam voor me. Vanaf 12km keerde echter het tij en kreeg ik plotseling last van maagpijn en misselijkheid. Ik kon dit niet verklaren, de pijn kwam me bekend voor uit trainingen, maar ik had hier in een wedstrijd nog nooit last van gehad. Ik hoopte er nog doorheen te lopen door het tempo iets te laten zakken tot 4min/km, maar helaas hielp dit niet. Ik raakte verkrampt en heb tweemaal een tussenstop in de duinen gemaakt. Naast het gepland worden ingehaald door mannen, werd ik nu ook ingehaald door de vrouwen prominenten die achter mij liepen, waarvan er een aantal probeerden mij op te peppen (dank voor jullie sportiviteit). Mijn tempo zakte echter tot 5min/km en het enige waar ik nog aan kon denken was hoe ik tot de finish moest komen.
Uitstappen was geen optie, zowel mentaal gezien niet, als ook praktisch niet: ik moest hoe dan ook nog 6km afleggen naar de finish. Uiteindelijk is dit wel gelukt, maar een eindtijd van 1:25 is natuurlijk erg teleurstellend. Wat precies de reden was van de buikklachten is mij niet geheel duidelijk, maar ik heb de positieve ervaringen meegenomen en begin deze week aan mijn marathonvoorbereiding. Na mindere prestaties kun je de betere des te harder waarderen.
